Ѕид на плачот

Покрај Мексиканскиот ѕид, (споменикот на солидарноста од земјотресот во Скопје 1963), во Карпош постои и Ѕид на плачот.

Тука секој може да си се пожали за разните типови на проблеми што во живеењето во оваа општина го снашле.

За жал овој општиски “куку-леле“ ѕид не ќе може да биде туристичка атракција, како оној во Израел, затоа што е електронски.

За да стигнете до него не ви треба некакво превозно средство, ниту ви е потребно сместување - доволна е само оваа адреса: http://www.karpos.gov.mk/index.php?option=com_wrapper&view=wrapper&Itemid=130.

Кога ќе подзастанете со сурфањето на адресава погоре, веднаш ќе ги воочите можностите за кукање, но малку потоа и за кисело смеење.

Во текстот подолу, што се наоѓа на страницата што ви ја споделив, таксативно се наведени темите на кои можете да кукате!

Потоа горе (клик на: ПРИЈАВИ ПРОБЛЕМ), можете да ја испробате својата среќа, т.е. да фрлите некоја сопствена солза во сувото солено море на ова општинско “куку-леле“.

Вашата солза (Пријава) ќе си добие бројче, па истото можете да си го запишете и да си го чувате при срце, за да проверите дали Господ ќе ги ислуша вашите маки и ќе ви помогне.

Третата опција од менито на овој напреден електронски Ѕид на плачот (ПРЕГЛЕД НА ПРИЈАВИ) мене ми донесе најмногу кисела смеа.

Тука, во пребарувањето по бројки можете да си ја впишете бројката на вашата солза и да си го видите резултатот.

И јас токму тоа си го направив!

Нормално, не ни очекував да добијам/видам нешто друго освен грижливите Господови зборови: “Пријавата е во тек на разгледување ве молиме проверете подоцна.“

За да се види/прочита треба да се кликне на оваа фотка.
За да се вратите тука (да се продолжи присуството на постов) треба да кликнете “назад“ на вашиот програм за “сурфање“ по интернетов. 

Но потоа ми светна некоја разумна искра во темнава глава...

Го вклучив времепловот и враќајќи се наназад (броеви на пријави пред мојата) дојдов до сознание дека Господ го напуштил ова место.

Открив дека на крајот од јануари местово било привремено превземено од ПР тимот на нашиот општински Господ (градоначалник) и потоа, за неколку дена, сосема било напуштено.

Еве ја последната одговорена пријава (од ПР тимот).

После оваа последна одговорена пријава, на сите идни останале само “библиските“ зборови: “Пријавата е во тек на разгледување ве молиме проверете подоцна.“
И тие зборови, до ден денешен, одекнуваат во наивните глави на некои од моите сограѓани/комшии.

Не можам да одолеам да не ја спомнам идејата што ми падна на ум кога го открив овој општински е-Ѕид на плачот:  ова место е одличен извор за идеи и теми на, за столицата залепени новинари, редакциски определни да ги покриваат локалните проблеми.

Зад речиси секоја трета пријава постои вистинска приказна на вистински луѓе во борба со вистинските проблеми а со фиктивно правната држава (што, сметаат тие како поединци, би требало да ги заштити).

За што зборувам можете да видите од замрзнатите екрани што ги направив од овој наш мил и драг општински куку-леле Ѕид.

Од оваа пријава се гледа селективноста со која нашата општинска власт го уважува правото на приватната сопственост. Според мое мислење, во ваквите случаи со многу наследници, никој од врвот на власта не може да направи сигурен коруптивен договор и затоа тие “се пуштаат низ вода’, иако дел од сопствениците, просто кажано, молат за таков договор.

Не ме изненади кога видов и пријава на граѓанин од Мексичка улица (Тафталиџе 1) . На оваа улица живеат, дефинитивно е докажано, најнаивните жители на Карпош.

Не знам зошто луѓево, моиве комшии од Мексичка се жалат на дискриминација? Па, оваа улица и соседните Хелсинки и др. беа барем преасфалтирани, и веднаш потоа прекопани - без видлива потреба - уште во првиот мандат на сегашниов градоначалник - кога за дефицитарниот асфалт се нудеа дури и голи газиња (ерата на хај-тек пешачкиот мост “Влајко“).
Времињата, почитуван мој комшија, се сменија.
На други моќници нашите демократски избрани општински власти сега им прават милост. И така ќе биде за век и векови! Амин!

Еве пример за ограничена толеранција и надеж. 

Што да прави кутриов ѕид на плачот?

При крајот на овој пост, еве и една вистинска сторија за промените во свеста што ги доживува еден наш типичен благонадежен граѓанин, живеејќи во Карпош, а барајќи си за себе правда од оној истиот што неправдата ја направил. (Пусто турско...) Приказот е хронолошки.

Најпрвин, нашиов комшија му се обратил на Ѕидов на плачот, уште во време (септември 2012) кога тука наминувал Господ.

Но, времињата бргу се промениле и тој во февруари следната година е присутен на овој Ѕид речиси секојдневно - некои денови и со големи солзи како овие...

Тука, се чини, дека на нашиов комшија “му пука филмот“ и тој во следниве денови почнува да му се заканува на Господ (што е недопустливо!)

Откако еден месец, комшијава успеал да преживее без да му се обрати на Ѕидов, јуначко му срце не можело да додржи...

Ова е директно обраќање до младите гемерации...
Младите, почитуван комшија знаат дека се што се прави тука, па и целата таа добро организирана коруптивна машинерија постои за нив...
Добро де, за некои од нив...
Добро, добро... За нивното второ, трето, четврто поколение, неродените...
За тие млади да имаат салам избор, т.е. да не бидат принудени да живеат овде!

Бидејќи од Ѕидот нема никогаш да добиете одговор, мој почитуван комшија, јас ќе ве утешам со моето мислење. Не е општината приватна фирма, тоа не може да биде никако, но нејзина задача сега е да приватизира колку што може повеќе од јавниот простор. И таа деновиве тоа доста успешно го прави, но немојте да имате илузии дека нема време да се занимава со нашите ситни меѓукомшиски проблеми - за тие ситни парички секогаш си има отворено џебче.

За самиот крај на овој пост, после повеќето пролеани Солзи, следи длабоко вдишување, далбоко издишување и ... Оваа последна гневна пријава/солза: