Градежната мафија го капарисува секој празен простор во градов

Учиме, учиме... Денешна лекција бр...

Иако насловот го напишав во трајно време, можеби требаше да го напишам онака како што сега си мислам - а мислам сега, дека насловот требаше да биде во минато време! (Глаголот “капарисува“ треба всушност да биде: “капарисала“).

Вчера, еден од моите најнепосредни комшии, околу Мексиканскиот споменик на солидарноста од земјотресот во Скопје, ми откри уште еден дополнителен аргумент за мојата теорија на заговор.

Си имам јас веќе подолго време заокружена теорија за мафијашката намера против постоењето на Споменикот и за некаква друга употреба на просторот што овој пирамидален мексикански Споменик го зафаќа (се чини, неоправдано голем простор, и-тоа, градежен - од гледна точка на мафијата).

Кои се моите аргументи за мојава теорија на мафијашки заговор против постоењето на Споменикот?

Еве ги:

Прв аргумент (најслаб т.е. рекла-кажала): на еден од разговорите што пред неколку години го имала претставничка делегација составена од неколкумина комшии на Споменикот, со тогашниот и сегашен градоначалник на општината Карпош, градоначалникот им изјавил, непосредно и искрено, со негови зборови, дека тој споменкот со задоволство би го ликвидирал.

Втор аргумент (посилен): од цело Скопје, меѓу само 32 изменети имиња на улици/булевари - изменето е, на 24.06.2012 и името на улицата Мексичка.

Мексичка е единствена улица со ново име во Тафталиџе!

Името на улицата, Мексичка, е директно поврзано со Споменикот и мексиканската солидарна донација од уникатни монтажни бараки!

И покрај укажувањата и противењата на повеќе видни луѓе кои живееле или живеат на оваа смешно мала уличка (премала, за да му се оддаде достоинствена почит на ликот и делото на Петре Пирузе!) (Браќата Стефановски бараат да не се менува името на Мексичка  и  Влатко и Горан Стефановски против промена на името на „Мексичка“ ) И покрај ветувањето на градоначалникот на Скопје дека ќе ја разгледа апелацијата - аргументите на спротивната страна очигледно биле појаки (можеби и закана за јагнешка глава на прагот?).

Според мојата теорија. бришењето на името на улицата е прв чекор кон ослободување на просторот што го зафаќа Споменикот.

За оние кои не навлегле подлабоко во проблематикава, ќе кажам само дека ликвидацијата на еден меморијален споменик не е лесна/брза работа - ако во државата се почитува правото - затоа што спомениците се заштитени со закон (Закон за меморијалните споменици и спомен - обележјата ).

Иако, и Министерството за култура, и општината треба, според законот, да водат регистри за споменици и спомен обележја, ние како заинтересирани граѓани не најдовме каде Мексиканскиот споменик е заведен - практично, за бирократијата на нашава држава Мексиканскиот споменик на солидарноста го нема!

Трет аргумент (силен): Пред издавање на градежната дозвола за правење на стамбен објект чиј двор е на самиот фронт од Споменикот - иако тоа е, правно гледано: противзаконски чин, без обзир на тоа дали споменикот се третира како а) меморијален споменик, или само како б) спомен-обележје - требало да бидат прашани а) Собранието на Р. Македонија или б) советите на град Скопје и општина Карпош.

И уште нешто многу важно, а е во склоп на овој аргумент!

Градбата на објектот е започната и е во фаза на довршување на карабина а новиот сопственик на земјиштето што го пресекува пристапниот пат - единствениот пристапен пат за дел од стамбените објекти/бараки, не се откажал од неговата сопственост над делот од земјата што претставува пристапен пат.

Тој затоа може во секое време - а тоа го презентираше/докажа веќе во еден наврат, патот да го затвори!

Еве како се практикува правото на приватен имот!
За тоа што вака се затвора пристапен пат - друг нека му мисли! Земјата беше прибрана по интервенција на полицијата - општинската инспекција, ниту градежна, ниту комунална, повеќе од еден месец не излегла на овој терен.

Јас сум убеден дека нашата општина намерно не го побарала тоа откажување од него, пред да му дозволи да гради.

Функција на дозволата, според мене е, инвеститорот да воспостави владение над криминално денационализираната земја (во меѓувреме, пред некој ден, и формално правно станува газда) и потоа повремено да го блокира патот, а пак неговиот нов објект да донесе нови станари - сојузници на градоначалникот (по неговиот разработен а веќе на мојов блог разобличен метод, видете: Борба со Наивноста и Полните празнини) кои, на демократски начин, ќе потпишуваат барања/петиции за отстранување на споменикот поради пречки во нивното секојдневно функционирање (моја претпоставка е дека и добар дел од комшиите-староседелци ќе се придружат на овој список!).

Дај-боже да грешам, но, како што реков на почетокот на овој пост, вчерашната лекција ми беше што станав свесен и за уште еден аргумент за постоењето на овој ингениозен мафијашки план (а ми беше пред очи со недели). Еве го:

Четврт аргумент (силен): Очигледно е дека во архитектурниот проект што во склоп на барањето за Одбрение за градба мора да биде поднесено од инвеститорот а верификувано/одобрено од општината - на страната од објектот завртена кон Споменикот нема никакви регуларни отвори (прозорци и сл.).

Еурека!

Овој објект всушност треба да биде лепенка со друг, со новиот... Објектот што би требало да биде поставен на местото од Мексиканскиот споменик! (Се уште непредвиден во ДУП)

...

...

... Е, па да!...

... Светот се менува...

И во што има тука нешто лошо?

Според мое мислење, крајно депримирачки и безкислордно е, ако светот околу вас се менува од и за мафијата!

Се надевам дека Вам лично, за ова нема да Ви биде сеедно - затоа што, за мафијата неутралноста не постои (ако и застанете на патот)...

Можеби дури и градоначалникот на Карпош нема друг избор?

Или ќе биде кооперативен, или ќе му стигне некој облик на јагнешка глава пред врата! (Иако ние, обичните граѓани, не знаеме колку врати/куќи/станови поседува, но мафијата сигурно знае!)

И... А ако ме праша сега некој инвеститор: кај кого треба да се остави капар?

Не знам баш точно име и презиме, ќе му кажам, но мое мислење е дека капарот го зема оној што најмногу може да гарантира дека работата ќе биде завршена - а во денешно време тоа е..., погодувате: само градоначалникот (или некој од оние на кои тој најмногу им должи што на таа функција баш тој се нашол!)

А во нашиов случај...

Знаете на кого мислам!


П.С. Како продолжителен доказ за стресноста на нашава урбанистичка едукација, во контекст од минатиот пост (видете: Денови на стресно учење во Тафталиџе) во хронологијата на овој ден ќе остане запишано:

Додека деца си играат околу мизерно ограденото, всушност разградено градилиште...

Комшиите вознемирени од последниот инцидент мирно протестиаат околу градилиштето...

Засиленото обезбедување е последица на нервозните закани што на дежурниот обезбедувач наводно му ги упатил еден од нашите соседи кога открил дека фасадата на куќата му била погодена од камен...

Малку фалело да настрада прозорецот...

...од овој камен!

Повиканата полиција, за чудо, се уште доаѓа, и вчера направи увид.

Додека претѕставници од четирити инволвирани странки беа активно присутни на теренот.

Лево се обезбедувачите, до нив полицајците, зад нив работниците (караванџиите) а десно соседите-протестанти.

Оваа фотографија која прикажува како градителите ја отвориле оградата (тоа го прават секој ден и од сите можни страни) и си излегуваат со градежните активности на јавна површина (казниво со глоба од секоја можна комунална инспекција - ако го направите тоа вие или јас) - за никого и никаде во државава не била никаков доказ!